دو رشته از اول خلقت

اگر وضع تفکر سیدالشهدا سلام الله علیه، مثل بعض مقدسین زمان خودش بود، آنها طرحشان این بود که بماند همان در جوار حضرت رسول سلام الله علیه و عبادت کند، اگر وضع تفکر مولا هم اینطور بود کربلائی پیش نمی آمد، یک راحت طلبی بود و کناره گیری از جامعه و دعا و ذکر بود، لکن وضع تفکر جور دیگری بود. اگر چنانچه ائمه ما علیهم السلام سازش می کردند با اهل ظلم و ستم، احتراماتشان بسیار زیاد بود. خلفا حاضر بودند که آنها را هر جور احترام می خواهند بکنند که آنها دست از دعوتشان بردارند. حضرت موسی بن جعفر همین طور من باب اتفاق نبود که چندین سال در حبس بسر برد و تبعید بعض ائمه و احضار از مدینه، بردنشان به محل خلیفه همچو نبود که اینها یک مردم عادی باشند که همین بنشینند و درسی بخوانند و درسی بگویند و مطالعه ای بکنند و عبادت خدا را بکنند و در جوار رسول خدا عبادت کنند. اگر طرز افکار آنها هم این بود، این مذهب، این مذهبی که در مقابل ظلم در طول تاریخ واقع شده است نبود. این دو رشته، از اول خلقت تا حالا بوده است. رشته تعهد به اسلام و ایستادگی در مقابل ظلم و ستم و دیکتاتوری و قدرت های شیطانی و سازش. من در طول این نهضت اشخاصی را، بسیار هم مردم نمازخوان و ملا و معتبر و اینها، لکن در همان یورش اول که سازمان امنیت برد و یک دسته ای را اذیت کرد و زد راحت طلبی را برداشتند و انتخاب کردند و کنار نشستند و حالا یا ساکت کنار نشستند یا بعضی هم ساکت نشدند و کنار نشستند یعنی موافقت کردند با دستگاه. این دسته ای که خودشان را از اول مهیا کردند برای مقابله، مقابله با ظلم، این دسته از اول توجه به این معنا داشتند که این مقابله زحمت دارد، این مقابله شهادت دارد، این مقابله حبس دارد. اینها در حبس هم بعضی شان می رفتند و آن زجرها را می کشیدند، قدمشان که از حبس بیرون می آمد می رفتند سراغ باز مقابله، برای اینکه این یک مکتبی بود و یک خطی بود، خطی که ترسیمش را انبیا از صدر عالم کرده اند. آن انبیائی که در آتش سوزاندند آنها را و اره کردند آنها را و آنها اگر می خواستند که آن خط خودشان را منحرف کنند خیلی هم محترم بودند.

 صحیفه نور ج 15 صفحه 46 تاریخ سخنرانی: 60/4/8

نظرات شما ()