دیروز که حسین علیه السلام، فرزند خردسالش را بر سر دست گرفته بود و مدعیان دروغین دین و ارزش ها را به اقلی از آزاده گی فرا می خواندهیچ آزاده ای در میان آن کفّار مقدس مآب نبود و آن بزرگ، شکم های مالامال از لقمه حرام را می دید و نشان می داد که با سکوت شان به هلهله شیطان صفتان مدد می رساندند.
هلهله سکوت را، ای آزادگان جهان آیا نمی شنوید و نمی بینید؟ کودکان بی گناه را کشتن آیا نباید فریاد انسان را به بار آورد اگر که دین ندارد و لااقل آزاده است؟ به راستی که :
هرچه دیدیم از تعلق در طلسم سنگ بود
یک شرر آزاده ای از خود جدایی بر نخاست
و این است معنی کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. علی اصغر های شیرخواره امروز در غزه قربانی یک جنایت وحشیانه هستند و صدای عاشورایی امام عشق از عمق تاریخ باز هم به گوش می رسد که: اگر دین ندارید آزاده باشید. پیداست که در چنین معرکه ای تنها راه نجات توسل به منطق عاشوراست: دین به دنیا نفروختن، بر مرگ و ترس از آن غلبه کردن، مرگ را احلی از عسل یافتن و در راه خدا از بلا نترسیدن.
پس وای بر ما اگر ز پیش حادثه پای پس بکشیم و در توطئه سکوت نامردمان مردم نما به هلهله بی شرف ها امداد برسانیم.
نامرد مردم ما، خدا، نامرد مردم
بی درد مردم ما، خدا، بی درد مردم
از پا حسین افتاد و ما بر پای بودیم
زینب اسیری رفت و ما برجای بودیم