بسم الله الرحمن الرحيم

باوجود اينكه با نظر شما در مورد اهمال و سستي بسيج در ارتباط با ماجراي آقاي متولي موافقم.اما دو نكته را عرض مي كنم:

1. من بارها و بارها به شخص آقاي متولي ، نورمحمد و ديگر برادران و خواهران عرض كردم شيوه مطالبه ما انفعالي ست و بايد اقدام جدي تري صورت گيرد اما دريغ از گوشي شنوا! متأسفانه اين تجربيات آويزه گوش دوستان نمي شود و به كسي هم منتقل نمي گردد. در درجه اول اين اهمال متوجه خودسري شخص آقاي متولي در اين ماجراست. ما هردفعه كه گفتيم ما كار خودمان را انجام بديم و كمك مسئولين هم روند خودش را داشته باشد شنيديم نه! اين دفعه زاكاني فرق ميكند، سراج آدم خوبي است و ... . بعد آقاي متولي شكايت مي كند كه دوستان اهمال كردند و هنوز ايشان تكليفش مشخص نيست. خوب! آدم عاقل چرا خودسري مي كني كه بعد پشيمان شوي؟؟؟!!!

2. دوست عزيز، محسن صفايي ،شما كه خود داد و فرياد مي كني چرا براي اين ماجرا حتي يك جلسه به تهران نيامديد؟ ايستادن بيرون گود و قضاوت كردن كه زحمتي ندارد! اگر شما به واقع به گفته هايت اعتقاد داري كمي هم عملت را سامان مي دادي! دوست من ما همه مقصريم !