گاهي آدم به گذشته اش رجوع مي كند در آن نگاه مي كند و از آن كسب انرژي و حيات ميكند...

از اينروست كه گذشته ارزش مي يابد چرا كه با وجود گذشته بودنش سبب تسكين روح مجروح آدمي مي شود...

بنابراين گذشته زنده مي ماند و تاريخ مي شود...

و براي زنده ماندن گذشته لازم نيست اتفاقات عجيبي بيفتد گاه يك اتفاق ساده گذشته را مي سازد مثل يك صداي مهيب در يك شب آرام... وحالا ما اهالي 166براي تسكين روح مجروح خويش به آن گذشته وآن صدا رجوع مي كنيم...واين يعني موزه و هم مزار...